Otto Habsburg-Lotaryński (Habsburg-Baudemont-Vaudemont) (Franz Josef Otto Robert Maria Anton Karl Max Heinrich Sixtus Xaver Felix Renutus Lidwig Gaetano Pius Ignazius von Habsburg-Lotharingen) (urodzony w Villa Wartholz bei Reichenau w Austrii, 20 listopada 1912 roku, zmarł w Pöcking über Starnberg, 4 lipca 2011 roku) herb
Syn Karola I Habsburg-Lotharinge (Habsburg-Baudemont-Vaudemont), cesarza Austrio-Węgier, króla Węgeir, Czech i Zyty Robertyng-Capet-Bourbon-Vendôme-Spein-Two Sicilies-Parma, córki Eliasza Robertyng-Capet-Bourbon-Vendôme-Spein-Two Sicilies, księcia Parmy i Marii Anny Habsburg-Baudemont-Vaudémont-Lotaryńskiej-Teschen.
Tytularny cesarz Austrii, cesarz Austrio-Węgier, apostolski król Węgier, król Czech, Dalmacji, Chorwacji, Slavonii, Galicji, Lodomerii, Illyrii, Lombardzko-Wenecki, arcyksiąże Austrii, wielki książę Toskanii i Krakowa, książę Lotaryngii, Salzburga, Styrii, Karyntii, Karnioli, Bukowiny, wielki książę Siedmiogrodu, margrabia Moraw, książę Górnego i Dolnego Śląska, Modeny, Parmy i Guastalli, Oświęcimia i Zatora, Friuli, Raguzy i Zary, Bar, Mediolanu i Mantui, hrabia Habsburga i Tyrolu, Kyrburga, Gorycji i Gradiska, książę Trentu i Brixen, margrabia Górnego i Dolnego Lausitz i Istria, hrabia Hohenems, Feldkirch, Bregenz, Sonnenberg, pan na Tettnangu i Argen, pan Triestu, Catarro i Marchii Łużyckiej, wielki wojewoda Serbii, hrabia Burgundii, książę Brabancji, Geldrii, Limburga, Luksemburga, margrabia Namur, hrabia Arlon, Flandrii, Hainault, Holland i Zeeland oraz Walencji, pan Malines i Turnai, margrabia Montferratu, tutlarny król Neapolu i Sycylii, tytularny cesarz Rzymski Narodu Niemieckiego, tytularny cesarz Bizantyjski, tytularny król Francji, Włoch, Hiszpanii, Grecji, Majorki, tytularny hrabia Roussillon, tytularny król Anglii, tytularny cesarz Rosji, tytularny król Jerozolimy i książę Acre, tytularny król Rzymski i Tesalonik, tytularny książę cieszyński od 1 kwietnia 1922 roku do 4 lipca 2011 roku, głowa Domu Habsbursko-Lotaryńskiego od 1 kwietnia 1922 roku do 2007 roku. Przewodniczący europejskiego parlamentu od 1973 roku do 1997 roku, od 13 do 14 stycznia 1997 roku, honorowy przewodniczący Unii Europejskiej.
W Nancy 10 maja 1951 roku poślubił Reginę Helenę Elisabeth Margaretę Wettin (Regina von Sachsen-Meiningen) (urodzona w Würzburg, 6 stycznia 1925 roku, zmarła w Pöcking über Starnberg, 3 lutego 2010 roku), córkę Georga Wettina, księcia Saxe-Meiningen i Klary-Marii Agnes Johanny Huberty Gabrieli Josephy Elisabeth, Gräfiny von Korff gen. Schmising-Kerssenbrock, córki Antoniusa Alfreda Franziskusa Hubertusa Marii Josepha, Grafa von Korff gen. Schmising-Kerssenbrock.
Głowa Domu Habsbursko-Lotaryńskiego. Obecne oficjalne nazwisko: Dr Otto Habsburg-Lothringen (używanie "von" jako tytułu szlacheckiego jest zakazane przez austriacką konstytucję), na Węgrzech znany też jako Ottó Habsburg.
Urodził się jako najstarszy syn ostatniego władcy Austro-Węgier - Karola I i jego żony - Zyty Burbon-Parmeńskiej. Ochrzczony został 25 listopada 1912 roku przez księcia-arcybiskupa Wiednia, kardynała Franza Xaviera Nagla. Jego rodzicami chrzestnymi byli: cesarz Franciszek Józef I (reprezentowany przez arcyksięcia Franciszka Ferdynanda) i babka - infantka Maria Antonina Portugalska. W listopadzie 1916 roku ojciec Ottona został cesarzem Austrii i królem Węgier, a Otto został sukcesorem tronu Austrii i Węgier (Kaiserlicher Prinz, Erzherzog von Österreich, Königlicher Prinz von Ungarn). W 1918 roku, po zakończeniu I wojny światowej, Austro-Węgry rozpadły się, a Karol I zrzekł się władzy, ale nie abdykował i nadal uważany był za legalnego władcę także po ustanowieniu republiki w Austrii i na Węgrzech.
Rodzina Ottona udała się na wygnanie. Spędzili kilka lat w Szwajcarii, na portugalskiej Maderze (gdzie zmarł młodo ojciec Ottona) i w baskijskim mieście Lekeitio. W tym czasie parlament austriacki oficjalnie obalił dynastię Habsburgów i 3 kwietnia 1919 roku skonfiskował ich mienie. Używanie przed nazwiskiem "von" jako tytułu szlacheckiego zostało zakazane przez austriacką konstytucję.
W 1935 roku Otto ukończył nauki polityczne na Katolickim Uniwersytecie w Leuven. Po śmierci ojca, przebywając na wygnaniu, Otto uważał siebie za prawowitego cesarza Austrii i wielokrotnie publicznie tak się o sobie wypowiadał. W lutym 1938 roku zaproponował swoją kandydaturę na stanowisko kanclerza Austrii, chcąc tym samym zapobiec aneksji tego kraju. Po Anschlussie Austrii Hitler nakazał wystawienie za nim listu gończego. Otto razem z rodziną uciekł z Belgii do Paryża, a następnie opuścił Europę i spędził cztery lata w Waszyngtonie, gdzie domagał się restytucji państwa austriackiego po wojnie. Dwaj jego kuzyni - książęta Max i Ernst von Hohenberg zostali aresztowani w Wiedniu przez Gestapo i zesłani do obozu koncentracyjnego Dachau, gdzie przebywali aż do końca wojny.
31 października 1966 roku, po raz pierwszy po obaleniu monarchii, przybył do Austrii. Roszczeń wobec tronu austriackiego zrzekł się pięć lat wcześniej - było to warunkiem udzielenia zgody na powrót. Organizacje monarchistyczne uważały go jednak za potencjalnego monarchę aż do jego śmierci. Nigdy natomiast nie zrzekł się praw do tronu węgierskiego.
Jako działacz europejskich organizacji integracyjnych, Otto był współtwórcą idei Paneuropy. Od 1972 roku pełnił funkcję przewodniczącego Międzynarodowej Unii Paneuropejskiej. W latach 1979-1999 zasiadał w Parlamencie Europejskim z ramienia CSU; został wybrany czterokrotnie w latach: 1979, 1984, 1989 i w 1994 roku. W 1989 roku jego pomysłem był "Piknik Europejski", kiedy na kilka godzin otwarto granicę austriacko-węgierską; z możliwości ucieczki na Zachód skorzystało wówczas wielu obywateli NRD. W późniejszym okresie był zwolennikiem rozszerzenia Unii Europejskiej na wschód.
Zmarł 4 lipca 2011 roku w Pöcking. Został pochowany 16 lipca w Krypcie cesarskiej Kościoła Kapucynów w Wiedniu obok matki - Zyty Burbon-Parmeńskiej i brata - Karola Ludwika.
10 maja 1951 roku, w Nancy Otto ożenił się z Reginą Heleną, księżniczką Saksonii-Meiningen i Hildburghausen. Para miała razem 7 dzieci i 23 wnucząt.
Żródła:
Otto von Habsburg w "Wikipedia"; tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk
12-02-2023